28 maart 2024

Amstel Gold Race 2014

Amstel Gold 2014 (3)

Amstel Gold Race 2014 door de ogen van Michar van Rijsten.

 

Vrijdag 18 april was het zo ver. Een groepje toppers van DSO vertrokken richting het zuiden van Nederland voor de toerversie van de Amstel Gold Race. De groep bestond uit Roberto van Goor, Johnny Schoneville, Willem van Essen, Antoinet Prins, Nathalie Disbergen, Daphne Disbergen en ikzelf (Michar van Rijsten). Roberto had samen met zijn vrouw Henriette de caravan al staan op camping ’t Hemelke waarna de anderen gedurende dag kwamen aanwaaien. Iedereen installeerde zich in de grote voortent en de gezelligheid begon. De dag kwamen we door met het halen van de startbewijzen,  het spelen van een paar spellen, veel eten en een hoop gezelligheid. Maar alles stond natuurlijk in het teken van de volgende dag. 150 Kilometer toeren op de dunne bandjes door de bergen van Limburg, dus tijd om de luchtbedjes op te blazen en richting bed te gaan.

 

Zaterdag ochtend, 19 april, om half 8 was het zo ver. Bed uit, een stevig ontbijt naar binnen werken en klaar maken voor de tocht. Even poseren voor de foto en op naar Valkenburg, de start van onze tocht. Bij de start was ik al zo handig om erbij te gaan liggen met de fiets (Blijft lastig die vastgeklikte schoenen!), maar na een paar gevatte opmerkingen van de rest konden we dan toch beginnen. De eerste kilometers gingen we gezamenlijk maar al snel maakten de jongens zich los van de groep meiden en ging de tijd lopen. Vol gas en een mooie tijd neerzetten!

 

Ook ik moest het afleggen tegen Johnny, Roberto en Willem en liet hun al snel gaan om in mijn eigen tempo verder te kunnen gaan. Het eerste deel was druk en helemaal vol gas zat er niet altijd in. Gelukkig was het weer uitstekend en genoten we ondertussen van het uitzicht. De eerste bergjes op en af en voor ik het wist zaten de eerste 50 kilometer erop en was ik al bij de eerste verzoringspost. In de drukte kon ik de rest niet vinden, dus snel weer door. Amper weer op weg reden de andere drie jongens mij weer achterop. Zij hadden iets langer gerust bij de verzorgingspost waardoor ik hun had ingehaald. Even gezamenlijk doortrappen, maar toen de eerste klimmetjes weer kwamen gingen de drie krachtpatsers er weer vandoor.

 

Het begon er al meer op te lijken. Op naar Camerig, Vaals en het drie-landen-punt. Even stevig klimmen maar daarna altijd weer heerlijk afdalen. De benen begonnen ondertussen de eerste pijntjes te vertonen, maar niks om zorgen over te maken. Vol gas door en blijven draaien met die trappers. De kilometers asfalt bleven gestaag onder ons door gaan en rond de 95 kilometer waren we al beland bij het tweede verzorgingspunt. Ook hier viel de achterstand op de andere jongens mee en stonden zij nog rustig wat eten en drinken naar binnen te schuiven toen ik daar aan kwam.

 

Op naar de finale. Johnny, Willem en Roberto gingen weer vol gas. Willem kon het tempo uiteindelijk ook niet volgen en heeft Johnny en Roberto laten gaan. Johnny en Roberto gingen zo hard, dat zij een bordje hebben gemist en daardoor langs de Keutenberg zijn gegaan. Een kuitenbijtertje gemist, maar dat werd wel gecompenseerd op de Cauberg. Johnny en Roberto begonnen hier gezamenlijk aan, maar Johnny bleek hier de sterkste, hij kwam als eerste boven en finishte als eerste. Natuurlijk al snel gevolgd door Roberto. Een prima tijd van ongeveer 5 uur en een kwartier!

 

Willem heeft de Keutenberg nog wel beklommen, wat ook voor hem een taaie klim was. Naar eigen zeggen begonnen de spieren flink te protesteren. Maar natuurlijk is afstappen en lopen geen optie, vol gas door op naar die top! Vervolgens stevig doorgefietst en met een kleine 5 en een half uur was ook hij gefinisht. Slechts kort daarna kwam ik ook boven aan de top van de Cauberg en zaten de 150 kilometers erop! Snel terug naar de camping en beentjes omhoog.

 

Onderweg had ik weinig meegekregen van de meiden, maar bij de camping konden we snel whatsapp checken en toen kwam ook hun verhaal naar voren. Nathalie was de pechvogel van de dag. Een lekke band, kapotte derailleur en talloze keren de ketting eraf was het verloop van haar dag. Gelukkig had ze gezelschap van de Daphne en Antoinet waardoor samen met hun, en een aantal andere helpende handen, de fiets steeds weer in de benen werd geholpen. Ook zij hebben met z’n drieën de volle 150 kilometer volbracht in ongeveer 6 uur en een kwartier.

 

Aan het eind van de middag was iedereen weer gezellig op de camping. Even genieten van wat drinken, een stuk taart en natuurlijk lekker opfrissen. Nog even de pootjes omhoog en de snackbar geplunderd voor het avondeten. Was dit genoeg? Nope, even stappen bleek ook een verplicht punt op de agenda. De auto in en op naar Valkenburg. De gezellige sfeer en leuke tentjes zorgde voor een geslaagde avond!

 

Zondag 20 april, wederom een prachtige dag waardoor iedereen al op tijd uit bed werd gebrand. Een heerlijk paasontbijtje buiten de tent kon natuurlijk niet ontbreken maar daarna zat het er wel op. Een aantal zijn nog even gebleven om nog even de profs aan het werk te zien tijdens de wedstrijd maar toen werd de tocht terug naar huis ingezet. Al met al een zeer geslaagd weekend met een prachtige Amstel Gold Race tocht!

Wil je meeschaatsen? word nu lid! en doe met ons mee.