ll Ook dit jaar zijn we weer naar Inzell geweest. We gingen net zoals vorig jaar met DNIJ en Lochem samen naar dezelfde plek als vorig jaar. Bayerischer Landes Sportverband. We waren dit jaar met een grote groep, namelijk met 26 man en DSO was ook dit jaar met meer mensen vertegenwoordig met 7 man. De groep vertrok zondagochtend om 7 uur van de parkeerplaats bij baan in Apeldoorn. Al werd dit iets later, omdat de busjes te laat arriveerde .

De eerste dagen hebben ze alleen regen gehad. Maar welke iedere ochtend en avond kunnen schaatsen. Ik zelf ging maandag met de trein naar Inzell, omdat ik eerst nog een tentamen moest maken. (met succes afgerond en daardoor afgestudeerd) Rond kwart over twaalf ’s nachts kwam ik aan met de trein op Traunstein. Hier werd ik opgehaald door Daphne, Johnny, Roberto en Willem. En toen moesten we nog zo 20 minuten terug rijden naar Inzell. Ook dit jaar hadden we weer drie blokhutten waarin we sliepen. Één voor de meiden , één voor de jongens en één voor de trainers en de oudere jongens/ mannen. Dinsdagmorgen moesten we weer rond 6 uur uit ons bed, om weer om 7 uur op de ijsbaan te staan en zo lekker vroeg weer onze eerste training af te werken. Vergeleken met vorig jaar was het heel rustig en hadden we alle ruimte om lekker te trainen. Bij terug komst gingen we eerst ontbijten in de ontbijtzaal. ’s Middags rond twaalf uur kregen we ons middageten. ’s Middags zijn we eerst op de racefietsen naar de ijsbaan gegaan.

Heerlijk door het zonnetje gefietst en op de terugweg nog even langs het huis gefietst, waar DSO vroeger altijd verbleef in Inzell. ’s Avonds hebben we nog wat spelletjes gedaan en zijn weer op tijd gaan slapen. Want de volgende ochtend moesten we weer 6 uur opstaan. Na een goede ijstraining, stond het ontbijt al weer op ons te wachten. ’s Middags ging de rest van de groep mountainbiken. Maar wij (Roberto, Willem, Johnny, Daphne en ik (Antoinet)) hadden onze racefietsen mee en wij hebben een mooi tochtje gefietst. De jongens hadden een mooie route meegekregen van de trainers, maar dat was niet helemaal goed gekomen. Na nog zoeken op de kaart zijn we toch maar weer dezelfde route naar huis gefietst. Onderweg in de zon had Roberto nog even Jodie en Joukje gebeld om te laten weten hoe mooi en gezellig we het hadden in Inzell. Na dit telefoongesprek wilde we richting Inzell fietsen, om daar lekker ijsje te eten. Maar toen PANG en GEGIl. Band van Willem geknapt en ik begon gelijk van schrik erbij te gillen.

Willem is toen gaan lopen naar Inzell. Wij zijn naar het huisje gefietst en daar de auto meegenomen om Willem op te halen en natuurlijk ons ijsje te eten. ’s Avonds hebben we weer spelletjes gedaan, zoals twister en regenwormen en natuurlijk ezelen! Donderdagochtend weer vroeg op gestaan om te schaatsen. Alleen had Lars daar niet zo zin in, dus meneer was lekker blijven liggen. ’s Middags nog even met Roberto, Willem en Stephanie wezen fietsen. Het was zo mooi weer, dat we gewoon in korte broek en shirt hebben kunnen fietsen. Het fietsen was de hele route goed gedaan tot dat we een Duits meisje op de moutainbike tegen kwamen. Ze was druk bezig met de ipod en zag daardoor ons niet en reed vol op ons in. Iedereen kon ontkomen, behalve Stephanie, daar reed ze vol tegenaan. Politie kwam er ook al gelijk aan, maar de schade viel gelukkig mee.

’s Avonds hadden we ons eerste wedstrijd een pure sprint. 100-300-500. Waar weer veel pr’s zijn gesneuveld en we werden goed aangemoedigd door Daphne en Johnny.

’s Avonds ons weer vermaakt met spelletjes.

Vrijdagochtend mochten we lekker uitslapen. We moesten alleen om 9 uur aan het ontbijt zijn. ’s middags lekker genoten van de zon en nog even het stadje in geweest. ’s Avonds hadden de junioren A t/m masters 40 jaar wedstrijden. De rest die niet reed kwamen ons aanmoedigen.

Na de wedstrijd hadden we bonte avond. Er was eigenlijk niets voorbereid door de rijders ,maar de trainers hadden wel iets voorbereid. Namelijk voor iedereen een verhaaltje bedacht en moesten wij raden over wie het ging. Dit stond op een kaart van Inzell met een sleutelhanger eraan, met muntje voor in winkelwagentje. Na dit alles mochten we nog wat drinken beneden in de kelder. Dit duurde nog tot laat in de vroege morgen. Met maar een paar uur slaap, moest de volgende morgen de huisjes weer schoon worden gemaakt en de spullen ingepakt worden in de busjes. Na ons laatste ontbijt in de zaal, was het dan echt zover. We moesten het mooie Inzell verlaten om naar het sombere regenachtige Nederland te vertrekken . Na een rit van ongeveer 8 uur kwamen we weer aan op de parkeerplaats in Apeldoorn en werd iedereen weer opgehaald. Na een mooie trainingsweek in Inzell, zijn we nu klaar voor een mooi seizoen!